باب دل : مجموعه اشعار مهدوی

ز بام عرش می آيد اشارت‌های پنهانی

تمام لحظه‌ها پرمی شود ازعطرعرفانی

صدای عشق می آيد از آنسوی نهايتها

معطر ميشود عالم از اين آوای سبحانی

نوای سبز توحيد است تا هفت آسمان جاری

نوای آشنای نغمه های سبز قرآنی

به سمت نور ميخواند کسی دلهای شيدا را

به بزم عشق ميخواند کسی ما را به مهمانی

کسی از جنس گلها از تبار آبی دريا

ودست مهربانش چاره درد و پريشانی

کسی وا می کند دروازه های روشنايی را

که تا پايان بگيرد قصه شبهای ظلمانی

زلبخندش شکوفا ميشود باغ گل نرگس

زلبخندی زلال و روشن و شفاف و روحانی

حضورش نورميبخشد تمام بزم هستی را

زنورش ميشود هر جای اين عالم چراغانی

سرود عشق ميخواند فلک از شوق ديدارش

سرود مهرميخواند دل، اين دريای توفانی

گل فرياد ميرويد زحجم خاک از شوقش

به پايان ميرسد چشم انتظاری های طولانی

بساط شادمانيها مهيّا گشته در هر جا

رسيده فصل گلها، فصل زيبای گل افشانی

نصيب عاشقان از فيض ديدار گل رويش

نگاهی آفتابی، ديدهای از شوق، بارانی

چراغ روشنی بايد شبستان ولايت را

وميتابد به صحن عشق آن خورشيد کنعانی

به زيرسايه سبزش جهان آسوده ميماند

گلستان ميشود عالم از اين مولود نورانی