
"
اَرنی" غم عيانم ! " اَرنی" تب نهانی !
نکنی شکنجه
ما را به بلای " لن ترانی"
تو که تار
ِ "فيه ما فيه" و "جوامع
الحکايات"
تو که پود
"منشآتی" و بهار "بوستان" ی
تب چشم تو
تغزل، شب گيسويت قصيده
نفست پر از
رباعی و سه گان و خسروانی
همه عمر ،
مبتلايم به صفا و مروه ی غم
بگشا دری
به قلبت که مفاتح الجنانی
غزلی نوشتم
امشب که بخوانی ازجنونم
به جنون
نشسته شعرم که مگر مرا بخوانی
حميده
پارسافر
* « اَرنی »
: خودت را به من نشان بده
* « لَن ترانی » : هرگز مرا نخواهی دید