باب دل : مجموعه اشعار مهدوی

صبح ازل ،‌ به وقت خوش آفريدنش

گويا خدا گلاب چکانده ست در تنش

از هوش رفته اند تمام  فرشتگان

از عطر عاشقانه ی او ، از وزيدنش

با آن دو شيشه ی عسل چشم های او

دل را چگونه نهی کنم از چشيدنش؟!

از روبروی آينه رد شد ، خدای من!

آيينه بی قرار شد از وقت ديدنش

اصلاً غزل به خاطر او آفريده شد

تا بيت بيت مست شوند از شنيدنش

رنگ بهار می پرد و زرد می شود

از وحشت به خاطره ها پرکشيدنش

ای کاش بادهای سحرخيز بوسه چين

ما را خبر کنند به هنگام چيدنش

محمدرضا سليمی